·
·
·
·
Polskie i czeskie znaki specjalne jak „Č, Ł, Ń“ nie są dostępne na klawiaturze niemieckiej. We wszystkich wersjach Windowsa (od Windowsa 98) mają Państwo jednak możliwość przestawienia układu klawiatury na obcy język. Najczęściej funkcja ta jest deaktywowana lub w ogóle niezainstalowana. W funkcji pomocniczej Windowsa należy poszukać słów Eingabegebietsschema lub Sprachoptionen; tam znajdą Państwo wskazówki, jak przestawić klawiaturę.
Przy Windowsie XP właściwe funkcje znajdziemy w menu Start pod nazwami Systemsteuerung / Regions- und Sprachoptionen. W zakładce Sprachen / Details... / Einstellungen / Installierte Dienste mogą Państwo przyciskiem Hinzufügen… dodać nowe schematy wprowadzania danych i układy klawiatury. Eingabegebietsschema określa dostępne czcionki, a Tastaturlayout określa, na którym przycisku znajduje się który znak. W przypadku języka polskiego możemy wybrać dwa, w przypadku czeskiego trzy układy klawiatury.
Dla porównania tak wygląda niemiecki układ klawiatury:
Wyjaśnienia znaków do układów klawiatury:
Dla języka polskiego Windows proponuje standardowo ten układ. Polskie znaki specjalne można uzyskać dzięki kombinacjom z przyciskiem Alt Gr. Łatwo to zapamiętać, nie nadaje się jednak do szybkiego, płynnego pisania. Litery Y i Z są (podobnie na angielskiej klawiaturze) zamienione. Alternatywą do Alt Gr może być też „martwy klawisz”, ale w ten sposób też nie będzie szybciej.
Alternatywą dla języka polskiego jest też ten układ klawiatury. Tutaj najczęściej używane polskie znaki są zlokalizowane po prawej stronie przycisków z literami, tym samym łatwo osiągalne. Duża ilość martwych klawiszy umożliwia pisanie nie tylko wszystkich polskich liter, lecz także czeskich, słowackich, węgierskich i rumuńskich, oraz niemieckich umlautów. Także niemieckie ß jest dostępne.
Dla języka czeskiego proponowany jest standardowo taki układ klawiatury. Najczęściej używane czeskie litery z kreskami i haczykami są tutaj zlokalizowane w górnym rzędzie w miejscu cyfr. Za pomocą dużej liczby martwych klawiszy można pisać nie tylko wszystkie czeskie litery, lecz także słowackie, polskie, węgierskie i rumuńskie, oraz niemieckie umlauty. Niemieckie ß jest również dostępne.
Jeśli chcemy napisać cyfry, trzeba nacisnąć przyciski z górnego rzędu razem z Shiftem.
Przy tym alternatywnym układzie klawiatury litery Y i Z są (jak na angielskiej klawiaturze) zamienione. Poza tym układ jest bardzo podobny do poprzedniego, ale jest dużo mniej martwych klawiszy; tak można pisać tylko czeskie i niemieckie litery.
Ten zapis klawiatury bardzo przypomina angielski układ. Y i Z są zamienione. Cyfry są dostępne jak zwykle w górnym rzędzie, jednak czeskie znaki specjalne jest trudniej osiągnąć, tylko z martwym klawiszem lub przez kombinacje z Alt Gr.
Jeśli chcą Państwo pisać w jednym lub wielu różnych językach, to kanadyjsko-wielojęzykowy układ klawiatury może okazać się najlepszym wyborem. Został on stworzony dla Kanady, oferuje jednak tak wiele kombinacji przycisków, że można pisać w prawie każdym języku, w którym używane są łacińskie litery.
Zielone znaki w środkowej części klawiatury osiągniemy za pomocą przycisków po prawej stronie Strg lub Ctrl. Dla górnego rzędu dokładamy do tego Shift. Niebieskie znaki po prawej stronie osiągniemy z pomocą Alt Gr.
Jeśli wybrali Państwo Eingabegebietsschema i Tastaturlayout, należy zakończyć dialogi przyciskając OK. Możliwe, że zostaną Państwo poproszeni o wprowadzenie płytki instalacyjnej Windows, aby móc zainstalować brakujące elementy.
Jak tylko będą Państwo posiadać więcej niż jeden schemat czcionek Eingabegebietsschema, w pasku narzędzi na samym dole po prawej stronie pojawi się symbol „DE”; oznacza to, że obecnie aktywowano niemiecki schemat. Jeśli klikną Państwo myszką na symbol „DE”, pojawi się lista, z której można wybrać inny język. Można też zastosować kombinację „lewy przycisk Alt” + „lewy przycisk Shift”.
W ten sposób mogą Państwo w każdym dowolnym programie pisać w obcym języku – czy to Word, Excel, Outlook, Internet Explorer … Przestawienie klawiatury oddziałuje tylko na aktywne okno. Otwierając inne okno, ta funkcja się zmieni.
Muszą Państwo nauczyć się na pamięć lub zapisać, jaki obcojęzyczny znak znajduje się na którym przycisku. Można też nakleić małe karteczki na klawiszach.
W niektórych miejscach, szczególnie w starszych programach użytkowych może się zdarzyć, że obce litery nie są pokazywane prawidłowo. Ma to związek z różnorodnym kodowaniem liter. Jak rozwiązać ten problem, dowiedzą się Państwo w kolejnej dygresji.
Tutaj kończy się dygresja. Przejdź do części głównej.
© polski.penzeng.de